vrijdag 6 april 2012

Leestlijst eerste jaar (2010-2011)

Jeugdboeken


Broome, E. (2001). De kreet van de Karri. Averbode: Altiora.
12+
mysterie.
Australië, jungle, speleologie

☺☺☺
Carroll, L. (1999). De avonturen van Alice in Wonderland. Haarlem: J.H. Gottmer.
12+
fantasie.
dieren,

☺☺☺☺
Haddon, M. (2006). Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht. Amsterdam: Contact.
13+
detective.
(Whitbread Book of the Year Award)
speurtocht, autisme

☺☺☺
Haring, B. (2003). De ijzeren wil. Antwerpen: Houtekiet.
12+
wetenschap/ filosofie
Robots, hersens, mens

☺☺☺☺
Haring, B. (2004). Kaas & de evolutietheorie. Pandora.
12+
wetenschap.
(De Gouden Uil jeudboek, Eureka! Wetenschapsprijs, Duitse Prijs voor het Beste Boek over Wetenschappen)
evolutietheorie, seks, god

☺☺☺☺
Herrick, S. (2009). Cold Skin. Rotterdam: Lemniscaat.
14+
detective.
Australië, moord, mijnen

☺☺
Moeyaert, B. (1999). Terug naar af. Averbode: Altiora.
12+
probleemboek.
faalangst, examens

☺☺☺
Rowling, J.K. (2001). Harry Potter en de steen der wijzen. Antwerpen: Standaard.
12+
fantasie.
vriendschap, hekserij

☺☺
Stoffels, K. (2002). Rattenvanger. Deurne: Wolters Plantyn.
14+
probleemboek
pedofilie, puberteit, toneel

☺☺
van Aken, B. (2007). Lieve leugens. Leuven: Davidsfonds.
14+
probleemboek
gevangenis, waarheid, puberteit

☺☺
van de Vendel, E. (1999). De dagen van de Bluegrassliefde. Deurne: Wolters Plantyn.
14+
psychologisch verhaal
(Gouden Zoen)
homoseksualiteit, jongerenkamp, Amerika

Kinderboeken

☺☺☺
Lindgren, A. (1972). Pippi Langkous in Taka-Tuka land. Amsterdam: Ploegsma.

☺☺☺
Lindgren, A. Pippi Långstrump i Humlegården. Stockholm: Rabén & Sjögren. (in het Zweeds)

Volwassenboeken

☺☺☺
Doyle, R. (1987). The Commitments. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar.

☺☺☺☺
July, M. (2007). Niemand hoort hier meer dan jij. Amsterdam: De Bezige Bij.
Kortverhalen.

☺☺☺☺
Koch, H. (2009). Het Diner. Amsterdam: Anthos

☺☺☺
Matthysen, H. (1992). De man zonder lijk. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar.

☺☺☺
Reve, G. (2007). De avonden. Amsterdam: De Bezige Bij.

☺ tot ☺☺☺☺
Verschillende auteurs. (2008). Het boek van andere mensen. Amsterdam: De Bezige Bij.

Engelse boeken

☺☺☺☺
Coupland, D. (2010). Player One. London: William Heineman.

☺☺☺☺
Coupland, D. (2009). Generation A. London: William Heineman.

☺☺☺☺☺
Mackie, E. (2010). And This is True. London: Hodder & Stoughton.

Poëzie

☺☺☺☺☺
Vanhauwaert, M. (2011). Ik ben mogelijk. Amsterdam: Querido.

☺☺
Verschillende auteurs (2009). Zachtjes hebben, Poëzie van jong talent. Wommelgem: Van In.
Strips

☺☺☺☺☺
Ware, C. (2008). The ACME Novelty Library, Number 19.
Ware, C. (2010). The ACME Novelty Library, Number 20.

Leestlijst tweede jaar (2011-2012)

Jeugdboeken

☺☺☺☺
Haddon, M. (2009). Boem!, of 70.000 lichtjaren van huis. Baarn: De Fontein.
12+
fantasy
Aliens, school, vriendschap, familie, buitenaards.

☺☺☺☺
Herrick, S. (2008). De roep van de wolf. Rotterdam: Lemniscaat.
14+
avontuur.
Australië, wolf, liefde

☺☺☺☺
Herrick, S. (2007). Aan de rivier. Rotterdam: Lemniscaat.
14+
avontuur.
Australië, moord, dorp

☺☺☺
Multatuli. (1988). Saïdjah en Adinda. Hoorn: Westfriesland.
(jeugdbewerking van 17de hoofdstuk uit Max Havelaar)
12+
liefde
Vriendschap, liefde, verhalen, kolonie, Indië

☺☺☺
Tak, B. D. (2006). Laika tussen de sterren. Amsterdam: Querido.
12+
dierenverhalen
dieren, oorlog, wetenschap, vriendschap, proefdieren

☺☺
Schoemans, R.H. (1997). Vikings ontdekken Amerika. Averbode: Altoria.
12+
historisch verhaal.
Vikingen, ontdekkingsreizen, oorlog, indianen, Amerika

☺☺
Schoemans, R.H. (1996). Piraten op kruistocht. Oostmalle: De sikkel
12+
historisch verhaal.
kruistocht, piraten, Vlaanderen, Christenen, Moslims.

☺☺☺
Townsend, S. (2000). Het geheime dagboek van Adriaan Mole 13&3/4 jaar. Amsterdam: Ambo.
14+
dagboek.
Engeland, crisis, armoede, humor, groeipijnen

☺☺☺
Townsend, S. (2000). De groeipijnen van Adriaan Mole. Amsterdam: Ambo.
14+
dagboek.
Engeland, crisis, armoede, humor, groeipijnen

Volwassenboeken

☺☺☺
Brusselmans, H. (2007). De man die werk vond. Amsterdam: Prometheus.

☺☺☺☺
Campert, R. (1968). Het leven is verrukkulluk. Amsterdam: De Bezige Bij.

☺☺☺
Cremer, J. (2000). Ik Jan Cremer. Amsterdam: De Bezige Bij.

☺☺☺
Eggers, D. (2009). Hoe hongerig wij zijn. Amsterdam: Lebowski.

☺☺☺☺
Elsschot, W. (1977). Het Dwaallicht. Amsterdam: Querido.

☺☺☺☺☺
Fitzgerald, F. S. (1990). De grote Gatsby. Houten: Agaton.

☺☺☺
Fitzgerald, F. S. (2009). De wonderbaarlijke geschiedenis van Benjamin Button. Hoogland & Van Klaveren.

☺☺☺☺
Goethe, J.W. (1984). Het lijden van de jonge Werther. Amsterdam: De Bezige Bij.

☺☺☺
Haring, B. (2009). Het aquarium van Walter Huijsmans. Rotterdam: Lemniscaat.

☺☺
Kluun. (2006). Komt een vrouw bij de dokter. Amsterdam: Podium.

☺☺
Laarhoven, A. G. (1998). Björn van Laerdal: Vikingen in Brabant. Tilburg: Nas.

☺☺☺
Lanoye, T. (1991). Kartonnen dozen. Amsterdam: Prometheus.

☺☺☺☺
Murakami, H. (2006). Ten zuiden van de grens. Amstel uitgevers.

☺☺☺
Notomb, A. (2000). Met angst en beven. Amsterdam: De Bezige Bij.

☺☺☺☺
Peeters, E. (2012). Dinsdag. Amsterdam: Podium.

☺☺
Victoria, I. (2009). Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalf-jarigen won. Amsterdam: Anthos.

☺☺☺☺
Wolkers, J. (1973). Turks fruit. Amsterdam: Meulenhoff.

☺☺☺☺
Zwagerman, J. (1989) Gimmick!. Amsterdam: De Arbeiderspers.

Engelse boeken

☺☺☺
Beckett, S. (1965). Waiting for Godot. London: Faber and faber.

☺☺☺☺
Coupland, D. (1994). Life after God. New York: Simon & Schuster Inc.

☺☺☺
Doyle, Sir A.C. (1999). The Hound of Baskerville. Essex: Pearson Education Limited.

☺☺☺☺
Larsen, R. (2009). The selected works of T.S. Spivet. London: Harvill Secker.

☺☺☺☺☺
Salinger, J.D. (2010). The Catcher in the Rye. London: Penguin Books Ltd.

Sprookjes
Andersen: Het herderinnetje en de schoorsteenveger.
Grimm: Vrouw Holle

Grafic Novels
☺☺☺☺
Burns, C. (1990). Curse of the Molemen. Loempia.
Burns, C. (1992). Skin Deep. Middlesex: Pinguin Books Ltb.
Burns, C. (1999). El Borbah. Seattle: Fantagraphics books.
Burns. C. (2010). X. Amsterdam: Oog&Blik.
☺☺☺☺☺
Burns. C. (2005). Black Hole. London: Jonathan Cape.

☺☺☺☺☺
Evens, B. (2009). Ergens waar je niet wilt zijn. Oogachtend.
Evens, B. (2011). De liefhebbers. Oogachtend.

☺☺☺☺
Hunter, R. (2011). The new ghost. London: Nobrow Ltd.

☺☺☺
Jansson, T. (2009). Moomin, Volume Four. Montréal: Drawn & Quarterly.
Jansson, T. (2010). Moomin, Volume Five. Montréal: Drawn & Quarterly.

☺☺☺
Martin, J. (2006). De reizen van Alex: De vikingen. Casterman.

☺☺☺☺
McNaught, J. (2010). Pebble Island. London: Nobrow Ltd.
McNaught, J. (2010). Birdfield Close. London: Nobrow Ltd.

☺☺☺☺☺
Rothuizen, J. (2011). De zachte Atlas van Nederland. Amsterdam: Nieuw Amsterdam.

Opdracht 3: verwerking twee boeken vergelijken.




C5 Vergelijking 'De Avonden' van Gerard Reve met 'The Catcher in the rye' van J.D. Salinger.
Er zijn veel gelijkenissen tussen De Avonden en The Catcher. Beide romans voeren een jongere op als hoofdpersonage die door een stad dwaalt rond de kerstperiode. Beide hoofdpersonages zijn cynisch, verveeld, eenzaam en veel met hun uiterlijk bezig: ze staan beiden vaak voor de spiegel en denken na over de andere hen zien.

Veel van deze gelijkenissen komen trouwens ook terug in 'De man die werk vond' van Herman Brusselmans. Dit is misschien niet zo verwonderlijk aangezien Brusselmans grote fan is van Salinger en hem meermaals in interviews vermelde als zijn grote voorbeeld. In deze taak ga ik me echter beperken tot het vergelijken van 'de Avonden' en de 'The Catcher in the rye'.

Hieronder zal ik eerst wat gelijkenissen aanhalen om daarna ook enkele belangrijke verschillen te beschrijven en ten slot zal ik mijn eigen mening over beide romans weergeven.

Gelijkenissen.

December: beide verhalen spelen zich af in december. 'De avonden' speelt zich af van 22 tot en met 31 december 1946 en 'The Catcher in the rye' begint als Holden Caulfield op zijn school te horen heeft gekregen dat hij na de kerstvakantie van 1949 niet meer mag terugkeren. Dat beide romans zich in deze periode afspelen is wellicht te verklaren doordat die periode eenzaamheid nog veel zieliger kan maken. Het is ook een donkere en depressieve periode. Zowel het donkere, depressieve en het zielige past perfect bij beide romans.

Grootsteden: 'De avonden' speelt zich af in Amsterdam en 'The Catcher in the rye' in New York. Beide zijn grootsteden en beiden zijn belangrijke wereldsteden. Deze steden zijn kleine werelden op zich, ze stralen een kracht uit die alles mogelijk maakt maar die je ook enorm eenzaam kan laten voelen.

Doorbraakromans: 'De avonden' was voor Reve (toen nog Simon van het Reve) zijn debuut (als je de dichtbundel 'Terugkeer' die hij in eigen beheer uitgaf in 1940 over het hoofd ziet), hij wist er meteen een belangrijke plaats in de Nederlandse literatuur mee te veroveren. Ook voor Salinger was 'The Catcher in the rye' zijn debuut en grote doorbraak, hij had daarvoor al wel enkele kortverhalen gepubliceerd in kranten en magazines maar een echt boek was er voor 'The Catcher in the rye' nog niet.

Na oorlogs: beide romans zijn gepubliceerd vlak na het einde van wereldoorlog twee. 'De avonden' kwam uit in 1947 en 'The Catcher in the rye' in 1951. Het is moeilijk om de naoorlogse tijdsgeest te begrijpen maar ik stel me natuurlijk wel de vraag dat het einde van de oorlog en daardoor herstelde vrede een impuls geweest kan zijn voor deze twee boeken. Het is trouwens redelijk onwaarschijnlijk dat Salinger geïnspireerd werd door Reve, tot op heden is 'De avonden' nog niet vertaald in het Nederlands.

Spiegels: beide personages staan vaak voor de spiegel, dit geeft aan dat ze beiden hard met hun uiterlijk bezig zijn en onzelfzeker hierover zijn. Zo zegt Frits een keer als hij in de spiegel kijkt 'Je kon er voordeliger uitzien.' Ook Holden kijkt regelmatig in de spiegel en hij vraagt zich af hoe anderen hem zien.

Zielig: een toch wel zeer opvallende gelijkenis is de volgende: beide hoofdpersonages beelden zich in hoe personen iets kochten in een winkel en beide hoofdpersonages hebben daar dan zielige gedachten bij. In 'De avonden' heeft de moeder van Frits voor oudjaar een fles wijn gekocht, echter is het geen wijn maar 'bessen-appel'. Als Frits het etiket leest en er achter komt dat zijn moeder zich heeft laten bedriegen dan beeldt hij zich in hoe zijn moeder in de winkel zo naief is geweest en hij vindt dat dan enorm zielig. Ook in 'The Catcher in the rye' komt er zulke scene voor. Holden heeft een prostitué besteld op zijn hotelkamer en deze heeft een zielig groen jurkje aan. Holden moet hierdoor denken aan hoe ze die jurk kocht in de winkel en dat de verkoper dan niet doorhad dat ze een prostitué was, dit alles vind Holden zo enorm zielig dat hij een seks meer met haar kan hebben.
(Deze gelijkenis werd ook opgemerkt door Tim Krabbé: http://timkr.home.xs4all.nl/text/holden.htm)

Cynisme. Beide hoofdpersonages zijn cynisch al kunnen we gerust zeggen dat Holden hier nog een stuk verder in gaat dan Frits. Ik stel mij hier wederom de vraag dat het leven in een post-oorlogtijdperk hier een oorzaak toe kan zijn. Ga je de dingen des leven anders bekijken als je een oorlog hebt meegemaakt? Maakt het je cynischer? Het zijn vragen die ik wel kan stellen maar niet kan oplossen maar die wel leuke denkstof zijn.
Na wat research blijkt nu dat kinderpsychiater de Levita het karakter van Frits niet toeschrijft aan de oorlog maar aan de emancipatie van de middenklasse na de oorlog (Frits zijn ouders behoren tot de middenklasse).
(bron: http://www.dbnl.org/tekst/meij018kort01_01/meij018kort01_01_0002.php)

Ouders. Beide hoofdpersonages hebben een vreemde doch herkenbare band met hun ouders. Het lijkt vaak dat Frits hen minachtend bekijkt, ze leven ook meer 'naast' elkaar dan met elkaar. Ook van enige gezelligheid met de feestdagen is er niet veel te merken. Holden heeft ook een vreemde band met zijn ouders, omdat hij weer van school is gestuurd durft hij niet naar ze toe. Hij heeft schrik voor hun reactie. Beide hoofdpersonages hebben wel een grote liefde voor hun moeders.

Autobiografisch. Beide romans zijn semi-autobiografisch. Er zitten veel elementen in van hun eigen leven en beide hoofdpersonages hebben veel weg van de schrijvers zelf.

Verschillen.

Seksuele geaardheid. Eén van de grootste verschillen tussen de twee hoofdpersonages is wellicht hun seksuele geaardheid. Bij Holden is dit duidelijk heteroseksueel terwijl bij Frits dit, net als bij Gerard Reve, homoseksueel is. Dit komt duidelijk naar voor in een van de keren dat hij naakt voor de spiegel staat en zichzelf afvraagt of hij nu 'een trechter of een kegel is'.

Leeftijd. Een ander verschil is de leeftijd van de personages. Holden Caulfield is amper 17 terwijl Frits een 23-jarige kantoorklerk is. Maar beide personages kunnen we wel beschouwen als adolescenten, ze proberen beiden los te komen van hun ouders.

Vertelstandpunt.'The Catcher in the rye' is geschreven vanuit het ik-personage terwijl 'de Avonden' vanuit een alwetend persoon is geschreven in de hij-vorm. 'Hij' is dan het hoofdpersonage Frits.


Mijn mening.

Ik heb beide romans graag gelezen. Beide boeken zijn toch wel aparte romans, zeker als ik me inbeeld dat ze reeds 50 jaar geleden geschreven en dat absoluut niet stroken met de boeken die toen geschreven werden.

Mijn voorkeur gaat uit naar 'The Catcher in the rye' omdat het toch grappiger is en omdat er nog meer verhaal in zit dan in 'De Avonden'. Holden Caulfield, het hoofdpersonage uit 'The Catcher in the rye' ligt met nauw aan het hart. Hij is zo herkenbaar en grappig dat het een soort held is geworden. Zelden sprak een romanpersonage me zo aan. Tijden het lezen van 'The Catcher in the rye' moest ik trouwens meermaals hardop lachen. Maar ook 'de Avonden' heeft mij kunnen bekoren. Ik vind het heerlijk dat er schijnbaar niets gebeurd in de roman maar dat er wel zoveel gezegd wordt en dat je een prachtige blik krijgt in het hoofd van Frits van Egters.

Opdracht 4: verwerking tot film

B6. Kies een opdracht uit je boek dat je zou willen verfilmen.



Het lijden van de jonge Werther. - Goethe


Het laatste deel van 'Het lijden van de jonge Werther', lijkt mij een interessant deel om te verfilmen. De jonge Werther zou er opperbest uitzien, geschoren en gepoederd en met een prachtige witte pruik en zijn typisch blauw-geel kostuum aan.

Terwijl Werther aan zijn schrijftafel zit komen allerlei herinneringen terug in hem op. Zittend aan zijn schrijftafel zijn er flashbacks over zijn ontmoetingen met Lotte. Hij wordt dan elke keer 'wakker' uit zo'n herinneringen waarna hij een nieuwe flashback krijgt. De scene zou er zo moeten uitzien dat hij wakker wordt uit een herinnering om daarna terug wakker te worden en daarna terug wakker te worden. Vergelijk het een beetje met de film 'Inception', al zijn het bij Werther geen echte dromen maar eerder herinneringen die hij ophaalt aan Lotte. Na de laatste herinnering schiet hij de kogel door zijn hoofd en vliegt de kogel los door alle beelden in zijn hoofd die dan als gebroken glas aan diggelen vallen.



In de flashbacks komt natuurlijk ook Lotte voor, zei zou een simpele jurk aanhebben en gespeeld worden door een jongere versie van Scarlett Johansson (zoals ze eruit zag in 'Lost in translation' of 'The girl with the pearl earring').



De herinneringen moeten zich met een goede snelheid opvolgen zodat het een nerveus einde wordt. Een einde waar Werther nog een laatste keer alles overdenkt, maar niet helder genoeg meer is om de juiste beslissing te nemen.



Er zijn dus slechts twee acteurs nodig, Lotte en Werther. Alle andere personages zijn in deze herinneringen overbodig. Muziek zou ik laten schrijven door Morrissey ofwel reeds bestaande liedjes van hem gebruiken. 'I know it's over', 'Please let me get what I want', 'Heaven knows I'm miserable now' allemaal liedjes van The Smiths die door Morrissey geschreven zijn en vol weemoed en zelfmedelijden zitten. De titels zeggen genoeg denk ik.

Opdracht 5: verwerkingsopdracht dagboek

D6. Dagboek van een Viking

opdracht bij 'Vikings ontdekken Amerika' van R.H. Schoemans.

Dit boek vertelt het verhaal van Olaf Olafsson, hij is een Noorse handelaar die in een Vlaams café terugblikt op zijn leven als scheepsjongen bij de grote ontdekkingstochten van Eirik de Rode. Samen ontdekten ze Amerika en woonden ze er ook enkele jaren in een nederzetting tot ze werden weggejaagd door de indianen.

De tochten die ze over zee maakten waren vaak lang en hard. Er waren nog geen moderne navigatiesystemen en de relatief kleine boten waren vaak niet opgewassen tegen zeestormen.
Dit dagboek vertelt de reis van de Faeröer-eilanden tot Ijsland.

1 April 1002. Vandaag verlaten we de Faeröereilanden en zetten we koers naar IJsland. Eindelijk! We zijn hier nu al enkele weken aangemeerd om een laatste keer eten en drinken in te slaan en sindsdien hebben we het goede weer afgewacht. De winter duurde lang dit jaar, de zee was onrustig en het risico te groot. Ik ben blij en opgelucht dat we eindelijk kunnen vertrekken.

2 April 1002. Vandaag varen we nog tussen de archipel van kleine eilandjes. Het is prachtig om al deze rotsen te zien, sommige zijn zo groot als een dorp en hebben verschillende bomen en planten, andere zijn dan weer kleiner dan onze boot en onbegroeid of hebben slecht één boom. Heel vaak zijn het dode bomen.
Als zaadje zijn ze beland op een van de eilandjes. Als ze kiemen gaan hun wortels tussen de rotsen op zoek naar een beetje grond, een houvast. Het leven is hard voor zo'n jonge boom maar hij heeft niet veel nodig, een beetje aarde, wat regenwater en wat zonlicht. Maar bomen leven door te groeien. Als ze niet af en toe gesnoeid worden, kunnen ze niet anders dan groter worden. Op een bepaald moment zijn ze zo gegroeid dat hun wortels, genesteld tussen de kale rotsen, niet meer voldoende water en voeding kunnen voorzien zodat heel de boom afsterft.
Het geeft me een gevoel van eenzaamheid, denkend aan deze zelfmoordbomen die niet anders kunnen dan hun eigen dood vroegtijdig tegemoet te gaan. Een gevoel van eenzaamheid in dit prachtig zeezicht.

3. April 1002. We varen nu op volle zee. In de verre verte is er niets te bespeuren dan water. Ook de vogels hebben we achterwege gelaten. Het enige aanknopingspunt dat we hebben is de zon, als deze tenminste niet achter de wolken verdwijnt. Hij is onze gids in deze oneindige watervlakte. We weten dat we naar het noordwesten moeten, als we ijs tegenkomen zijn we te noordelijk en moeten we meer westelijk. Simpel.

4 April 1002. Nog steeds niets dan water te bespeuren. De waters zijn deze nacht onrustiger geworden, hopelijk kondigen geen zeemonsters zich aan. Vorig jaar zijn er op deze reis nog twee boten verdwenen. Enkele maanden geleden, toen we halt hielden aan de Schetlandeilanden vertelden twee mannen we over de zeemonsters die ze gezien hadden op een reis. Het beest was zo groot als 5 boten en had een kop ter grootte van een hut. Hij stonk verschrikkelijk en was even snel weer weg dan hij verschenen was. Laat ons hopen dat we zulke monsters niet tegenkomen.

6 April 1002. Eindelijk is er land in zicht, als we aan dit tempo verder blijven varen dan bereiken we IJsland deze avond nog. We zijn reeds opgemerkt door de bewonders want ze hebben een vuur aangestoken op het strand als herkenningspunt. Spoedig valt de avond en zullen we ons moeilijk kunnen oriënteren maar het vuur is van ver te zien. Spoedig loop ik terug over de lavarotsen van IJsland en kan ik baden in een warmwaterbron. Spoedig ben ik thuis.

Opdracht 7: zelf vragen bedenken

Verhaal: 'Aan het strand' van Hugo Claus.


Vragen tijdens het lezen:
Denkt hij echt dat dieren geen ziel hebben of is het uit frustratie dat hij dat zegt?
Waarom zegt ze het niet meteen?
Wil hij wel een kind?
Houdt hij wel van haar?
Hebben ze een buitenverblijf of huren ze iets?
Waarmee zou het kind eventueel reeds besmet zijn?
Wil hij zelfmoord plegen?
Waarom heeft hij een afkeer van zijn vrouw?
Wat is er gebeurd?
Heeft ze een miskraam gehad?
Heeft ze echt een miskraam gehad of is het slechts een droom?
Waarom zegt de man dat het niet zijn schuld is?

Vragen die we niet kunnen beantwoorden en die belangrijk zijn:
Houdt hij wel van haar?
Waarmee zou het kind eventueel reeds besmet zijn?
Heeft ze echt een miskraam gehad of is het slechts een droom?

Vragen beantwoorden:
Houdt hij wel van haar?
-Er is duidelijk een dubbel gevoel waar te nemen in de tekst: je hebt enerzijds wel de indruk dat hij van haar houdt en anderzijds zou de man liefst willen vluchten. Bindingsangst. Ook het kind lijkt niet echt welkom, hij praat er niet over en zij had duidelijk angst om het hem te vertellen.
Waarmee zou het kind eventueel reeds besmet zijn?
-Deze vraag is moeilijk op de te lossen maar stelt wel enkele nieuwe vragen. Heeft die besmetting eventueel iets te maken met de mogelijke miskraam? Is de vrouw ook besmet? Weet de vrouw dat hij een besmetting heeft?
Heeft ze echt een miskraam gehad of is het slechts een droom?
-Wederom een moeilijke vraag. Kan je een miskraam krijgen door een zonneslag? Ik denk het wel, dehydratatie. Het zou ook een droom van de man kunnen zijn, dat hij, omdat hij geen kind wilt, ervan droomt dat ze het kwijtgeraakt.

Opdracht 6: verwerkingsopdracht recensies



Hieronder drie recensies van het jeugdboek 'Aan de rivier' van Steven Herrick.



Het boek is geschreven in een vrije versvorm, iets wat volgens mij de kracht van de het boek is. Vrije verzen die kleine anekdotes vertellen waar je dan zelf een verhaal uit puurt. In de eerste recensie ziet de recensent niet echt het nut van deze aparte vorm terwijl ik een grote meerwaarde vind.




Verder zijn de drie recensies terecht heel enthousiast over het boek. Ik vind de derde recensie heel goed omdat deze de metafoor van een fotoalbum gebruikt, een vergelijking die volgens mij er pal op is. Goede recensie. Ik vind deze recensie dan ook de beste gevolgd door recensie 2 en



de eerste recensie vind ik de minste.



Recensie 1
Marjo, september 2007 - (http://www.leestafel.info/steven-herrick)



Aan de rivier



Omdat de vormgeving van dit boek het meest opvalt begin ik daar maar mee. Als je het zou horen voorlezen, dan zou je aannemen dat het korte hoofdstukken zijn, en je zou er verder niet bij na denken. Maar: lees je zelf dan valt meteen op dat de opmaak wel heel apart is.
"ze was mijn vriendinwantde dag nadat ikmet Craig Randall vochtom wat hij zei'over mijn huis, kwam Linda naar schoolmet de sinaasappeltaartdie ik zo lekker vind-twee stukken-en die aten we samen tussen de middagonder de vijgenboom."
Waarom heeft Herrick dit gedaan? Voor mij persoonlijk voegt het niets toe. Het doet zelfs eerder afbreuk, omdat ik het storend vind bij het lezen.
Maar hetgeen hij vertelt, hetgeen hij zijn hoofdpersoon, een jongen van een jaar of 14/15 laat vertellen, is prachtig. Het roept de sfeer op die iedereen zich wel herinnert uit zijn latere jeugd: het leven is een ontdekkingsreis, zo vol wonderen, maar daar heb je nooit zo over nagedacht.Als dan die gedachten komen, als de wonderen langzaam plaatsmaken voor de soms harde werkelijkheid, dan heb je dat sfeertje: half dromerig-half geschokt...Als het verhaal begint, is zijn moeder net gestorven, hij blijft achter om het met zijn broer en vader te redden. De eerste liefde kondigt zich aan, en hij wordt een tweede keer met de dood geconfronteerd.De stijl is poëtisch, en Herrick heeft ervoor gekozen de dingen die er toe doen ongezegd te laten. Maar duidelijk zijn ze zeker!Mooi boek, al vind ik de opmaak afbreuk doen.
ISBN 9789056379001 oorspronkelijke titel by the River, Crows nest 2004, vertaald door Tjalling Bos (knap gedaan trouwens!!) 234 pag, Lemniscaat 2007, vanaf 14 jaar
© Marjo, september 2007 - http://www.leestafel.info/steven-herrick



Recensie 2



Annemie Leysen & Patrick Jordens - http://boek.veterpro.net/rec/dm08/bb_lu271.htm



Nostalgische jongenstijd



Verhalende poëzie is een zeldzaam genre in de adolescentenliteratuur. De Australische dichter Steven Herrick beoefent het met succes. Zijn verse novels worden overigens druk bekroond. Aan de rivier verscheen onlangs in een voortreffelijke Nederlandse vertaling van Tjalling Bos in de nieuwe Lemniscaat Literair-reeks. In korte afgeronde scènes laat Herrick de veertienjarige Harry Hodby mijmerend aan het woord. Meteen raak je in de ban van de nostalgische sfeer die met een minimum aan woorden meesterlijk wordt opgeroepen. Over een benepen ingedommeld dorp in de jaren 1950 gaat het - een soort Twin Peaks zonder de grimmigheid ervan - ergens in het Australische Queensland ("ik denk eraan/ hoe mensen/ uit dit dorp vertrekken:/ in een ziekenauto,/ of nog erger..."), en over een jeugd. Harry woont samen met zijn vader en broer. De verstandhouding tussen de drie is ontroerend warm en harmonieus, vooral dan vanwege de liefdevolle herinnering aan de dode moeder, die zonder melo tussen de regels verweven zit. Het dagelijkse ritueel waarbij vader en zonen na school en werk een watermeloen verdelen en opeten spreekt boekdelen: "Pa kijkt naar Keith,/ keert zich naar mij,/ knipoogt,/ herinnert zich het stuk meloen/ in zijn goede hand/ en neemt langzaam/ een grote hap." De rivier is het middelpunt van het kleine, beklemmende, universum. Daar verdronk Harry's eerste vriendinnetje tijdens een overstroming, en bezoekt hij trouw haar graf. Er zijn de schoolpleinruzies en de knokpartijen, de ontluikende seksuele verlangens, het nijdige geroddel van de vrouwen en de stoerdoenerij van de kerels, de hypocrisie van een geïsoleerde samenleving. Maar er is vooral het oeverloze heimwee naar vroeger en naar later, naar wat niet meer is en naar ver weg. Aan de rivier is een indrukwekkend en pakkend cross-oververhaal over opgroeien en afscheid nemen, over herinnering en verlangen. Met voorzichtige zuinigheid schildert Herrick in ritmische en klankrijke vrije verzen, in zintuiglijke beelden en met gedoseerd understatement een geloofwaardig, melancholisch én genereus portret van een jongenstijd. Een boek dat poëzie toegankelijk en verteerbaar maakt voor beginners en liefhebbers tegelijk. (AL)



Recensie 3



Bas Maliepaard. (http://www.basmaliepaard.nl/publicaties/trouw-recensie/aan-de-rivier)

Je zou 'Aan de rivier' een moderne versroman voor jongeren kunnen noemen of gewoon een jeugdboek opgebouwd uit gedichten. De Australische auteur Steven Herrick is pionier op het gebied van de 'verse novel' voor pubers. In dat genre wordt de vertelkracht van een lang (coming-of-age) verhaal gecombineerd met de beeldrijke taal en het compacte, scenische karakter van poëzie.Het resultaat is bijzonder, maar zal vooral geoefende lezers bekoren, want de fragmentarische vorm maakt het moeilijk om je door het verhaal te laten meeslepen. Om het in een wat curieus beeld te vatten: 'Aan de rivier' leest als een fotoalbum. De verzen zijn grotendeels losstaande momentopnamen: korte, afgeronde scènes, die door het poëtische taalgebruik en de minutieuze sfeerbeschrijvingen direct kleurrijke beelden oproepen. Net als in een fotoalbum moet de lezer naar aanleiding van die losse beelden zélf een doorlopend verhaal construeren.Weemoedig beschrijft de veertienjarige Harry zijn leven in een ingeslapen gehucht aan een grote rivier. Zijn moeder is gestorven, zijn vriendin Linda is verdronken tijdens een overstroming en een oudere jongen gaat er met Harry's geheime liefde vandoor.In het dorp wonen bovendien kleinburgerlijke mensen, die alleen aandacht hebben voor de onbenullige problemen van de buurman. Terwijl Harry mijmert over de wijde wereld, over de liefde, verlies en afscheid nemen. Hij voelt zich eenzaam en wil ontsnappen uit het gezapige gat waar hij, buiten zijn vader en broer, niemand heeft. Maar dan blijkt dat hij minder alleen is dan hij aanvankelijk dacht.De vrije verzen die Herrick schreef, zijn ook in de Nederlandse vertaling opvallend klankrijk en ritmisch. Sterk is vooral dat elk gedicht heel kernachtig één specifiek moment beschrijft en de emoties van de personages in rake beelden oproept. Zoals wanneer Linda een zoete 'troosttaart' brengt: 'Twee avonden/ leidde hij me na het eten af/ van ma,/ die nu een week dood was,/ en pa,/ die alleen in de keuken zat/ en zijn thee roerde/ tot hij koud was.'