Opdracht 12: Mythen

Gelezen Griekse mythen:
-Theseus, Ariadne en de Minotaurus.
-Hades en Persephone
-Perseus

Gelezen Germaanse mythe:
-Scheppingsverhaal
Theseus, Ariadne en de Minotaurus

De mythe van Theseus, Ariadne en de Minotaurus. Voor 'Doolhoofd' het toneel dat ik momenteel aan het schrijven en regisseren ben heb ik veel gelezen over de mythe van de Minotaurus. Ik heb verschillende versies van het verhaal en verschillende theaterbewerkingen gelezen en ik ben geboeid door dit verhaal. Het lijkt me dan ook logisch dat ik deze mythe kies.

Elk jaar (in sommige versies om de negen jaar) worden er veertien jongeren uit Athene in het doolhof van de Minotaurus gestoken als offer. Nu de Minotaurus stelt hier natuurlijk het lelijke en het kwade voor. Een vreselijk wezen ontstaan door overspel. (Lees: overspel is foei!) De zeven jongens en de zeven maagden van meisjes stellen dan de onschuld en mooie, het onbevuilde voor. Dit is een logische verklaring.

Interessant wordt het bij een theaterbewerking van Friederich Dürrenmatt. Deze Zwitserse theatermaker heeft de rollen omgedraaid. Hij vertelt het verhaal vanuit het standpunt van de Minotaurus, deze is in zijn bewerking een onschuldig wezen dat geen kwade intenties heeft maar door de agressieve jongeren wordt het kwaad bij hem ontlokt en doordat hij zijn eigen kracht niet kent zal hij toch een bloedbad aanrichten (tot Theseus hem te grazen neemt).

Dit vond ik een heel interessante denkwijze. We gaan altijd uit van veronderstellingen en we vinden het lelijke vaak ook als het kwade terwijl natuurlijk niet altijd zo is. Voor mijn theater ben ik mij zo zelf enkele vragen gaan stellen. In sommige versies van het verhaal kiest de koning van Athene de veertien, in andere versies die koning van Minos. Nu stel dat het de koning van Athene was, welke jongeren zou hij juist wegsturen? De jongeren die iets fout hebben gedaan, de meisjes die geen maagd meer zijn, de jongens die een misdaad hebben gedaan. Als je zo gaat denken zijn plots de veertien niet meer de onschuld zelve. Interessant!

Ik zou zo nog meerdere bedenkingen kunnen neerpennen maar ik heb maar een half A4'tje. Nog een laatste bedenking over Ariadne. Het verhaallijn van Ariadne is ook interessant. Ze wordt verblind door de liefde, komt in opstand tegen haar ouders, beleeft enkele wilde nachten met Theseus en wordt daarna gewoon gedumpt op een eiland. Is dit niet het verhaal van onze eerste liefdes? Die eerste liefde waarvan je denkt dat ze altijd blijft duren en die achteraf gezien toch maar fout was? Die eerste liefde waar je voor het eerst in je leven, toen het gedaan was, je echt heel slecht gevoeld hebt?

Scheppingsverhaal Germanen

Het Germaanse scheppingsverhaal uit de Edda doet vreemd aan, er zijn enorm veel namen en ze worden allen plots geboren (uit het ijswater of uit oksels of voeten) en plots worden ze vermoord of verdrinken ze. Het is een aaneenschakeling van gewelddadige en absurde gebeurtenissen die het ontstaan van de wereld moeten verklaren.

Wat ik wel een mooi beeld vind, is het vormen van de aarde uit het lijk van Ymer. Zijn bloed vormt het water, zijn tanden voor de rotsen, zijn vlees voor het land, zijn benen voor de bergen, zijn schedel voor de hemel en zijn hersens voor de wolken. Poëzie.

Deze mythe heeft ook linken met het Chinese scheppingsverhaal waar ook uit een lichaam de aarde wordt gevormd.