A. Beschrijf een stand.
Dit jaar stond ik samen met enkele bevriende dichters met onze poëzieautomaat op de boekenbeurs. Het was dus handig meegenomen dat ik ondertussen mijn taken rond de boekenbeurs kon maken. Ik ben geen grote fan van de boekenbeurs, het is meer een bv-happening geworden dan dat het over literatuur gaat.
Eén van mijn favoriete standen op de boekenbeurs is die van het poëziecentrum. Deze stand specialiceert zich in poëzie en ze hebben op een kleine ruimte een zeer groot aanbod poëzie staan. Geen bestsellers waar stapels van liggen maar veel verschillende bundels. Het poëziecentrum is een gevestigde waarde in het Vlaamse literatuurlandschap en hun stand zou je ook kunnen bekijken als een propagandamiddel voor poëzie.
Doordat het een kleine stand is, is er weinig plaats om rond te lopen en is het vaak wringen in het kleine gangetje dat door de stand loopt. Langs de zijkanten zijn er allemaal rekken met bundels en in het midden staat de kassa en enkele tafels waar bundels en gadgets zijn uitgelicht.
De laatste jaren zijn er meer en meer gadgets bijgekomen. Vooral 'Plint', een Nederlands bedrijfje, houdt zich hier mee bezig. Ze maken poëzieposters, toiletpapier, kussenslopen, koffietassen, postkaartjes, T-shirts. Vaak zijn de gebruikte gedichten wel wat braaf en cliché, toch vind ik het een goed gegeven dat ze poëzie op een creatieve manier aan de mensen willen verkopen.
B. Verslag van een lezing.
Nadat Maud Vanhauwaert een half uur een gastdichteres was geweest in onze automaat moet ze optreden in een zaaltje boven. Ik liep met haar mee en maakte de lezing mee die zo werd aangekodigd: ''Stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen stelt de dichters Stijn Vranken, Paul Demets en Maud Vanhauwaert aan u voor. De stadsdichter leest voor uit De reis naar Inframundo, Stijn Vranken uit Wees gerust, maar niet hier, Paul Demets uit De bloedplek en Maud Vanhauwaert uit Ik ben mogelijk. (WPG België)''
Het was een aangename lezing waar Peter Holvoet-Hanssen voor een vijftigtal mensen vertelde over het opkomend talent van de andere dichters. Zowel met Stijn Vranken als met Maud Vanhauwaert heb ik reeds opgetreden en die dichters heb ik dus reeds eerder aan het werk gezien. Ik ben enorme fan van Maud en elk optreden van haar vind ik geweldig. Stijn Vranken zijn optredens zijn dat trouwens ook, hij is een echte performancedichters wiens gedichten live veel beter zijn dan in zijn bundels. Paul Demets kende ik nog niet maar hij verbaasde me met zijn straffe gedichten en ook hij had een goede performance (enkele maanden later zal hij trouwens de Herman de Conick-prijs winnen).
Het valt heel hard op dat jonge dichters veel meer met hun performance bezig zijn dan dichters pakweg vijftig jaar geleden. Sommige poëzieoptredens zijn grappiger dan sommige optredens van Vlaamse comedians (dat ligt ook hard aan de comedians trouwens).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten