Boek van Jan Wolkers.Verfilmd door Paul Verhoeven.
De verfilming van deze Nederlandse klassieker is een redelijk klassieke verfilming te noemen. Het boek werd redelijk strikt gevolgd met hier en daar een kleine afwijking. Er zijn enkele zijlijntjes uit het boek geschrapt in de film en enkele verhalen zijn net iets anders.
Eén van die afwijkingen in de film is het begin, het start met een flashforward over hoe Erik ervan droomt om de nieuwe man van Olga samen met haar te vermoorden. Als Erik wakker schiet zitten we pas in het begin van het boek. De rotzooi waarin Erik vertoefd wordt goed weergegeven, ook het masturberen op naaktfoto's van haar en het roepen: 'Schijt! Ik lik de stront van je reet.', komen letterlijk uit de roman.
In het eerste hoofdstuk komt er ook een verhaallijn voor van Amerikaanse studenten die bij Erik inwonen. Dit verhaal komt helemaal niet voor in de film. Er zijn trouwens wel meer scènes weggelaten die niet echt belangrijk zijn voor het verhaal tussen Olga en Erik.
Er zijn verder ook nog enkele andere afwijkingen te vinden in de film. De film is buiten de eerder vernoemde flashforward en de rotzooi waarin hij zit als het gedaan is, in het begin volledig chronologisch. Terwijl het boek meer sprongen maakt in de tijd. Zo sterft de vader van Olga al in het tweede hoofdstuk terwijl die gebeurtenis chronologisch en in de film pas veel later plaatsvindt.
De film speelt zich trouwens net als de roman af in Amsterdam. De film is slechts 4 jaar na het verschijnen van het boek uitgekomen. De film werd trouwens zeer verdeeld ontvangen. Schrijver Jan Wolkers was wel tevreden met zijn verfilming. In de generiek van de film wordt ook het typische rood-groen-zwarte artwork van het boek gebruikt.
Ik zou de film nu verder scene per scene kunnen gaan vergelijken (ik heb alle scenes uit de film reeds op een blaadje geschreven), maar ik vermoed dat het weinig interessants zou opleveren. Daarom nog enkele korte bedenkingen.
Paul Verhoeven heeft zich redelijk letterlijk aan het boek gehouden, vele uitspraken uit het boek komen letterlijk voor in de film toch zorgen zijn vaak prachtige beelden voor een meerwaarde. Er zitten visueel enkele zeer krachtige beelden in. Een van de bekendste en mooiste beelden uit de film is bijvoorbeeld wanneer Olga op bed ligt en er een spiegel bovenhangt zodat je ze twee keer op het rode bed kun zien liggen. Ook de scene in de regen en de scene waar Olga zich op Erik laat vallen (zie foto) zijn visueel zeer mooi.
Ook maakt de regisseur leuk gebruik van het liedje 'Meisjes met rode haren' van Arne Jansen. Een liedje dat goed past bij de film aangezien Olga ook rode haren heeft. Dit lied komt echter niet voor in de roman. Dit is ook logisch aangezien het lied uitkwam tussen het verschijnen van het boek en de film.
Zoals meestal is het wel een aanrader om eerst het boek te zien en dan de film. Er zijn mopjes uit het boek die ook voorkomen in de film maar die je denk ik niet begrijpt als je het boek niet gelezen hebt. Zo is er bijvoorbeeld de vader van Olga die steeds zijn snot in een bolletje draait en dan onder zijn stoel plakt. Dit komt ook in de film voor maar ik vermoed dat het verloren gaan als je de film niet gezien hebt.
Ik heb zowel van het boek als van de film enorm genoten. Zoals altijd gaat mijn voorkeur uit naar het boek omdat het toch rijker is en de personages toch altijd meer diepgang hebben in een boek. Ook de leuke 'overbodige' verhaallijntjes in het boek zijn vaak heel fijn en deze krijg je niet mee in de film. De film is zeker geen 'verkrachting' zoals zo vaak bij adaptaties en mede door de krachtige beelden van Verhoeven is dit 40 jaar later nog steeds een prachtige en goede film. Beiden zijn trouwens nog zeer actueel, liefdesverdriet is van alle tijden en ook de borstkanker van de moeder van Olga en de hersentumor van Olga zijn zeer actuele thema's. Kijken dus, maar wel eerst lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten